Keutenberg -> Savelsbos -> Eijsden -> Home

Dinsdag 3 april: Ben weer onderweg als pelgrim, of als zonderling heb ik van de Limburgers geleerd. Mijn slinger helaas vergeten, echt jammer, maar ik ben al ver weg van de Keutenberg. Die had ik nog zo mooi klaargelegd. Maar met de rugzak en palmtak word ik nog steeds vriendelijker begroet, dan zonder rugzak als 'toerist' de dag hiervoor.
Het weer is nog steeds zonnig, ondanks alle slechte voorspellingen. Blijven doorgaan wil ik eigenlijk, maar het slot van deze oefen pelgrimstocht nadert. Toch ben ik in ‘Cadier en Keer’ het pad naar Visé en Eijsden nog ingeslagen en loop nu dus echt richting Santiago naar het zuiden. De kortere weg naar Maastricht heb ik genegeerd. Nog even wil ik genieten van het mooie Savelsbos, desnoods nog een keer overnachten als het te laat wordt. Gelukkig heb ik wel wat foto’s van dit mooie oerbos. Intens stil is het daar, alleen in de imposante natuur. Met indrukwekkende hoogte verschillen, uitzichten en bloemen. Ik neem dit nog even aandachtig in mij op, want hier begint Belgie bijna. Nog even genieten.

Maar uiteindelijk zit het er voor deze keer dan echt op. 250 km heb ik genoten van Limburg, Belgie en Duitsland. Na het prachtige Savelsbos ben ik toch maar teruggelopen naar Maastricht door een platter en ook saaier stuk, waar mensen mij maar vreemd aankijken. Hier op de doorgaande weg, past geen wandelende rugzak. Iedereen te druk om alles op zijn paasbest uit te laten zien. Gek ben ik ook, want de bushaltes negeer ik, dit wil ik nog lopend afmaken. Tenslotte maar met met de trein naar huis, waar ik dagen nodig heb om dit allemaal te verwerken. Onwerkelijk snel zoefen de kilometers nu ineens voorbij. Het is alsof je thuiskomt van een andere planeet. Wel enthousiast begroet door mijn kat die niet meer wijkt van mijn zijde. :)

Genoeg gewandeld voor nu. Pas op als je het ook wilt gaan proberen!
Pelgrimeren is verslavend. Maar doet je wel goed.

Thuis de foto’s en dit reisverhaal uitgewerkt (mijn sms updates van onderweg vervangend, leuk dat die toch gelezen zijn), luisterend naar de Mattheus Passion.

Mooie afronding van deze tocht is toch het meedoen aan het avondmaal in onze Goede Vrijdag avonddienst, nadenkend over Jezus lijden voor mij en ons allemaal. Vasthoudend aan de hoop die Hij ons geeft door Zijn overwinning op de dood. Zoals Jezus zelf zei: ‘Want dit is mijn bloed,..., wat voor velen vergoten wordt tot vergeving van zonden’ - Mattheus 26 vers 28.

Terwijl dit alles nog dieper tot mij door moet dringen, wil ik deze tocht afsluiten met dit bijzondere gedicht:

De mensen van Voorbij, ze blijven met ons leven.
De mensen van Voorbij, ze zijn met ons verweven.
In liefde, in verhalen, die wij zo graag herhalen.

De mensen van Voorbij, zij worden niet vergeten.
De mensen van Voorbij, zijn in een ander weten.
De mensen van Voorbij, zijn in het Licht, zijn Vrij.


ALL PHOTO's of the day:
https://plus.google.com/photos/111187410918392986416/albums/5730131702064676737