To Reims / Verder richting Reims
Door: hans2hike
Blijf op de hoogte en volg hans
04 April 2013 | Frankrijk, Aubigny-les-Pothées
.
Day 37 Th/Do: Rocroi -》Aubigny-les-Pothées 25 km
( zie Nederlands hieronder )
Today I started very relaxed on flat straight roads. It is still cold, but with a little bit of winter sun, I am still very satisfied. But soon it goes up and down again, through rolling farmland. Not as bad as yesterday, but 316 meter rise fall is still hard work for us folks from the flat countryside :)
Yesterday I arrived in Rocroi without reservation. Fortunately I was welcome, cold and tired as I was. Along the way I was so tired that I almost fell asleep during a break. Moving on to a warm place. In this sparsely populated area from Rocroi, the person where you sleep is calling and books for you the following address. A chain of pilgrim friends. Or you go to the City Hall and ask for a simple shelter for a pilgrim. You need to prepare and buy food and drink and carry that with you that day. And for the weekends, you need to plan ahead and buy what you need, but check also the extra weight that you have to carry with you. A fascinating journey that I am walking more and more relaxed and in trust.
In speaking my limited French, I try to talk with hands and feet and improvise a lot. Fun to do and I continue to smile when it does not work.
In my third week from home, I noticed, that I have been very busy with the cold and how to survive with my energy until now. Completely forgotten how grateful I may be that I have no injury or blister.
I'm learning more and more to appreciate little things. Like yesterday when I spended hours walking through the woods, when I suddenly noticed that I lost my lunch. With little hope I turned around and saw something laying on the ground in the distance. I jump back over a stream and yes that's my survival kit, my bread. Miraculous.
And I my backpack becomes my big friend. I am not talking yet against it :) But it feels very familiar and wonderful to move on together every day. Then I am almost floating, feeling lucky to do this, until I again need to work and climb on a hill :)
Something goes wrong with uploading my climbing and water movies. I will not be distracted by the technology. But I love to share my experiences with you. Tomorrow I continue towards Reims, through this no man's land.
---
Verder richting Reims
Vandaag zeer relaxed begonnen over vlakke rechte wegen. Nog steeds koud, maar met een flauw winterzonnetje ben ik dan toch heel erg tevreden. Maar al gauw gaat het in dit glooiend boerenland, toch weer op en neer. Niet zo erg als gisteren, maar 316 meter stijgen dalen is nog steeds inspannen voor ons luitjes van het platteland. :)
Gisteren zonder reserveren ergens in Rocroi aangebeld. Gelukkig welkom, koud en moe als ik was. Onderweg was ik zo moe, dat ik tijdens even rusten bijna in slaap viel. Toen toch maar weer gauw verder op pad, naar een warm adres. In dit dunbevolkte gebied vanaf Rocroi reserveert degene waar je slaapt het volgende adres. Een ketting van pelgrimsvrienden. Of je meldt je ter plekke bij het stadhuis voor een eenvoudig onderkomen. Eten en drinken moet je dan al eerder hebben gekocht. En als het weekend wordt, slim vooruit plannen, extra inkopen maar ook op het gewicht wat je mee moet sjouwen blijven letten. Een boeiende tocht die ik steeds meer ontspannen en in vertrouwen loop.
In het Frans probeer ik mij te redden met mijn handen, voeten en veel improviseren. Leuk om te doen en blijven glimlachen ook als het even niet lukt.
In mijn derde week bedacht ik mij, dat ik erg bezig ben geweest met de kou en het volhouden qua energie. Helemaal vergeten hoe dankbaar ik mag zijn dat ik nog geen enkele blessure of blaar heb.
Ik leer steeds meer kleine dingen te waarderen. Gisteren liep ik uren door het bos, toen ik ineens zag dat ik mijn lunchpakket was verloren. Met weinig hoop keer ik mij om en zie in de verte iets liggen, spring terug over een beekje en jawel daar ligt mijn overlevingspakket. Wonderlijk.
En ik voel mij goede vrienden met mijn rugzak. Ik praat er nog niet tegen. :) Maar het voelt heel erg vertrouwd en heerlijk om alsmaar weer verder op pad te gaan. Dan ga ik bijna zweven, totdat ik weer moeizaam tegen een heuvel op zwoeg :)
Er gaat iets fout met het uploaden van mijn klim en water filmpjes. Komt nog wel goed. Ik laat mij niet afleiden door de techniek. Maar vind het wel mooi om mijn belevenissen zo met jullie te delen. Morgen verder richting Reims, door dit niemandsland.
.
Day 37 Th/Do: Rocroi -》Aubigny-les-Pothées 25 km
( zie Nederlands hieronder )
Today I started very relaxed on flat straight roads. It is still cold, but with a little bit of winter sun, I am still very satisfied. But soon it goes up and down again, through rolling farmland. Not as bad as yesterday, but 316 meter rise fall is still hard work for us folks from the flat countryside :)
Yesterday I arrived in Rocroi without reservation. Fortunately I was welcome, cold and tired as I was. Along the way I was so tired that I almost fell asleep during a break. Moving on to a warm place. In this sparsely populated area from Rocroi, the person where you sleep is calling and books for you the following address. A chain of pilgrim friends. Or you go to the City Hall and ask for a simple shelter for a pilgrim. You need to prepare and buy food and drink and carry that with you that day. And for the weekends, you need to plan ahead and buy what you need, but check also the extra weight that you have to carry with you. A fascinating journey that I am walking more and more relaxed and in trust.
In speaking my limited French, I try to talk with hands and feet and improvise a lot. Fun to do and I continue to smile when it does not work.
In my third week from home, I noticed, that I have been very busy with the cold and how to survive with my energy until now. Completely forgotten how grateful I may be that I have no injury or blister.
I'm learning more and more to appreciate little things. Like yesterday when I spended hours walking through the woods, when I suddenly noticed that I lost my lunch. With little hope I turned around and saw something laying on the ground in the distance. I jump back over a stream and yes that's my survival kit, my bread. Miraculous.
And I my backpack becomes my big friend. I am not talking yet against it :) But it feels very familiar and wonderful to move on together every day. Then I am almost floating, feeling lucky to do this, until I again need to work and climb on a hill :)
Something goes wrong with uploading my climbing and water movies. I will not be distracted by the technology. But I love to share my experiences with you. Tomorrow I continue towards Reims, through this no man's land.
---
Verder richting Reims
Vandaag zeer relaxed begonnen over vlakke rechte wegen. Nog steeds koud, maar met een flauw winterzonnetje ben ik dan toch heel erg tevreden. Maar al gauw gaat het in dit glooiend boerenland, toch weer op en neer. Niet zo erg als gisteren, maar 316 meter stijgen dalen is nog steeds inspannen voor ons luitjes van het platteland. :)
Gisteren zonder reserveren ergens in Rocroi aangebeld. Gelukkig welkom, koud en moe als ik was. Onderweg was ik zo moe, dat ik tijdens even rusten bijna in slaap viel. Toen toch maar weer gauw verder op pad, naar een warm adres. In dit dunbevolkte gebied vanaf Rocroi reserveert degene waar je slaapt het volgende adres. Een ketting van pelgrimsvrienden. Of je meldt je ter plekke bij het stadhuis voor een eenvoudig onderkomen. Eten en drinken moet je dan al eerder hebben gekocht. En als het weekend wordt, slim vooruit plannen, extra inkopen maar ook op het gewicht wat je mee moet sjouwen blijven letten. Een boeiende tocht die ik steeds meer ontspannen en in vertrouwen loop.
In het Frans probeer ik mij te redden met mijn handen, voeten en veel improviseren. Leuk om te doen en blijven glimlachen ook als het even niet lukt.
In mijn derde week bedacht ik mij, dat ik erg bezig ben geweest met de kou en het volhouden qua energie. Helemaal vergeten hoe dankbaar ik mag zijn dat ik nog geen enkele blessure of blaar heb.
Ik leer steeds meer kleine dingen te waarderen. Gisteren liep ik uren door het bos, toen ik ineens zag dat ik mijn lunchpakket was verloren. Met weinig hoop keer ik mij om en zie in de verte iets liggen, spring terug over een beekje en jawel daar ligt mijn overlevingspakket. Wonderlijk.
En ik voel mij goede vrienden met mijn rugzak. Ik praat er nog niet tegen. :) Maar het voelt heel erg vertrouwd en heerlijk om alsmaar weer verder op pad te gaan. Dan ga ik bijna zweven, totdat ik weer moeizaam tegen een heuvel op zwoeg :)
Er gaat iets fout met het uploaden van mijn klim en water filmpjes. Komt nog wel goed. Ik laat mij niet afleiden door de techniek. Maar vind het wel mooi om mijn belevenissen zo met jullie te delen. Morgen verder richting Reims, door dit niemandsland.
.
-
04 April 2013 - 19:53
Koos:
prachtig gebeuren met je lunchpakket ! SUC7 ! -
04 April 2013 - 20:26
Renata:
Prachtig, Hans! -
04 April 2013 - 21:43
Marianne Gaakeer:
Beste Hans,
Volg je nu ook dankzij Frank Bakker.
Wat lijkt me dat heerlijk om deze tocht ook een keer te doen.
Wie gaat ermee....
Succes en zet hem op.
Groetjes Marianne Gaakeer uit Houten -
04 April 2013 - 23:09
Frank B:
mooie foto's! zo te zien is het wat beter weer. helderder! meer licht.......... -
05 April 2013 - 00:30
Corne Roozen:
Hallo Hans,
ik lees je berichten en ze geven me moed. Genieten van eenvoud, tevreden met weinig, genieten van je prestatie, jezelf verbazen, Het is mijn invulling maar....met dat gevoel volg ik je reis. In mijn beleving, waardevolle momenten die je doen inzien waar je leven om draait en wat echt belangrijk is.
Alleen al het lezen van jouw tocht geeft rust en kracht.
Hans beleef je avontuur.
vriendelijke groet,
Corné -
05 April 2013 - 12:06
Frans:
Bonjour Hans,
Je gaat als een speer door het Franse landschap. Ik vermoed dat je vandaag loopt naar Aubigny- Les- Pothees, een tocht van 21 km. Het pad is wederom een schitterende tocht met een en al schoonheid van de natuur.
Je zal het wel waargenomen hebben, zodra je in Frankrijk bent, is de verandering van het platteland duidelijk anders dan in Wallonië. Je tippelt de hele dag langs de weg en helemaal geen winkels , het is er gewoon uitgestorven.
Het is maar 21 km, maar op het eind, de laatste 2 uur mag je flink klimmen en weinig dalen!
Geniet van elke stap...
Bon Camino, -
05 April 2013 - 15:21
Irene En Peter:
hallo Hans,
De Wonderen zijn de wereld nog niet uit ..HIJ voorzien keer op keer.. dit keer is je lunchpakket !!
een bijzondere humor en grappige verslag. Diep respect en waardering voor je Hans!!
Dankjewel en Gods zegen -
05 April 2013 - 17:28
Nellie Kanters:
Mooi om je verslag te lezen. Ik volg het via dochter Mirjan.
Groetjes nellie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
