Two man and a lovely dog
Door: hans2hike
Blijf op de hoogte en volg hans
15 Juni 2013 | Frankrijk, Espalais
.
Day 107 Th/Do: Escayrac -》 Lauzerte 20 km
Day 108 Fr/r: Lauzerte -》Moissac 28 km
Day 109 Sa/Za: Moissac -》 Espalais 18 km
( zie Nederlands hieronder )
Because it goes so good together, Mario and I walk a few days together. Again up and down the hills. Lauzerte is located high on a hill, as many villages here. But because of the good location Lauzerte ever guarded the road from Cahors to Moissac. Therefore, it had the name "Toledo of Quercy”. Because of the many conflicts here between the French and British in the 12th to 14th century they builded fortified cities (bastides) to build to defend against the English.
We walk to Moissac with a historic church where I am just on time to buy a ticket to visit the ancient cloisters. But the time is too short to see everything.
The daily program of a pilgrim is walking, eating, sleeping, thinking, or try think of nothing and plan the next day when you have time for that. It is very important for me to make time for the people you meet. And to write my stories and visit churches and see the town. But I'm often too tired at the end of the day. Above all, I keep listening to the voice deep within me that warns you to stop, or walk further, not to do too much, to live intensely in the moment and you'll be surprised by who or what comes on your way. And slowly you realize what you learn about yourself and your life. Or how you may support somebody else on your way.
We walk nice and relaxed together. Some Gite reject us when they see Mario's dog Esra. While she is so sweet and peaceful. Therefore, we learn that it is smarter that I go first to ask for a sleeping place. That makes it slightly more easy :) But we also find very dog friendly gite’s. A sweet black dog is following us a long time. But that is one dog too many :) With difficulty we get rid of this dog. On the way we keep meeting pilgrims as Peter from Welsh. The Camino is a chain of friends. It is a nice surprise when you meet again.
After Moissac we have left the last foothills of the Massif Central behind us and we are walking through the fertile regions of Goscogne in the scenic foothills of the Pyrenees.
The first piece we walk delicious flat along a canal, like in Holland. What a luxury. But we return to the hills. Well not so tough as just after 'Le Puy en Velay’, and certainly not comparable to the steep Morvan after Vezelay. But it can still be hard every time if you have to walk ‘up’ again :) A landscape of fields with corn, sunflowers buds and vines. With occasional a lake and a piece of wood.
At the beginning of Espayrac we find to our surprise a wonderful Gite, 'Par Chemin’. Another recommended Donativo Gite. With a super relaxed atmosphere created by Vincent, Sylvia and Herman. Vincent bought this house after his own Camino, out of idealism to receive pilgrims. Extremely hospitable. Seven days a week there are pilgrims staying here. They work as a great team and take turns. Giving can make you feel rich.
This is a donativo, so everyone chooses what he or she can contribute to the costs and stop this money in a box. Really a matter of trust. Very different from a world that revolves around the growth of money.
Mario stays here another day, because of the atmosphere is doing us so well, but I walk in the morning further.
Mario and I say goodbye after very nice days together. He goes to Lourdes and follows after Lectoure another route. In the flat north Holland/Belgium we will meet again .. we think :)
---
Twee mannen en een lieve hond
Omdat het zo goed klikt lopen Mario en ik een paar dagen samen. Weer op en neer door Frankrijk wat zelden plat is. Naar Lauzerte wat hoog op een heuvel ligt, zoals veel dorpen hier. Maar door de gunstige ligging bewaakte Lauzerte ooit de weg van Cahors naar Moissac. Daarom had het de naam 'Toledo van de Quercy'. Vanwege veel strijd hier tussen de Fransen en Engelsen in de 12e tot 14e eeuw werden er versterkte steden (bastides) gebouwd om zicht te verdedigen tegen de Engelsen.
Daarna lopen wij naar Moissac met een historisch kerk waar ik nog even gauw toch een kaartje koop en naar de oude kloostergangen kan kijken voor dat deze dichtgaan. Maar tijd te kort om alles te zien. De oude beroemde kruisgang mag ik net niet meer in. Jammer.
Het dagprogramma van een pelgrim is lopen, eten, slapen, nadenken, even aan niets meer denken en 's avonds de volgende dag plannen als je daar nog tijd voor hebt. Ook tijd maken voor de mensen die je ontmoet, belangrijk. Mijn verhaaltjes schrijven en kerken & het dorp bekijken, maar daar ben ik vaak te moe voor aan het eind van de dag. Boven alles blijven luisteren naar de stem diep in je die je waarschuwt te stoppen, weer verder te gaan, niet te veel te willen doen, intensief in het moment te leven en je te laten verrassen door wie of wat op je weg komt. En langzaam tot je door te laten dringen wat je leert over jezelf en je leven. Of wat je voor iemand anders onderweg mag betekenen.
Zo lopen wij dus lekker relaxed samen. Sommigen gite weigeren ons, als zij Mario's hond Esra zien. Terwijl die zo lief en rustig is. Je hebt er geen kind ( hond ) aan. Daarom ga ik later maar eerst even alleen om een plekje vragen. Dan maken wij iets meer kans :) Maar wij vinden ook zeer hondvriendelijke gites. Onderweg blijft een lieve zwarte hond ons een lange tijd volgen. Maar dat is er toch eentje teveel :) Met moeite raken wij deze kwijt. Onderweg komen wij steeds weer bekende pelgrims tegen, zoals Peter uit Wales. Een camino familie ketting onderweg. Dat blijft verrassend wanneer je elkaar weer ontmoet.
Na Moissac hebben wij de laatste uitlopers van het Centraal Massief achter ons gelaten en lopen wij door de vruchtbare streken van Goscogne in het schilderachtige voorland van de Pyreneeën.
Het eerste stuk lopen wij even heerlijk plat langs een kanaal als tussen Utrecht en Amsterdam. Wat een luxe. Daarna gaan wij de heuvels weer op en af. Wel niet zo heftig als net na 'Le Puy en Velay' en zeker niet te vergelijken met de steile Morvan na Vezelay. Maar het blijft iedere keer hardwerken als je weer eens omhoog gaat :) Een landschap van vruchtbare akkers met koren, zonnebloemen in knop en wijngaarden. Met af en toe een meertje en een stukje bos.
Aan het begin van Espayrac vinden wij tot onze verrassing een geweldige gite, 'par chemin'. Weer een aanrader. Met een super ontspannen sfeer gecreëerd door Vincent, Sylvia en Herman. Vincent heeft dit huis gekocht na zijn eigen camino, uit idealisme om pelgrims zeer gastvrij te ontvangen. Zeven dagen in de week komen er pelgrims. Zij werken als een geweldig team en lossen elkaar af. Van geven wordt je innerlijk rijk.
Donativo, dus ieder kiest zelf wat hij of zij kan bijdragen aan de kosten en stopt dit geld in een doos. Echt een kwestie van vertrouwen. Wel heel wat anders dan een wereld die draait om de groei van geld.
Mario blijft hier nog een dag, vanwege de sfeer die je zo goed doet, ik twijfel maar loop in de ochtend toch weer een stukje verder.
Mario en ik nemen afscheid na zeer mooie dagen samen. Hij gaat naar Lourdes en volgt na Lectoure een andere route. In het platte noorden zullen wij elkaar pas weer ontmoeten .. denken wij :)
Day 107 Th/Do: Escayrac -》 Lauzerte 20 km
Day 108 Fr/r: Lauzerte -》Moissac 28 km
Day 109 Sa/Za: Moissac -》 Espalais 18 km
( zie Nederlands hieronder )
Because it goes so good together, Mario and I walk a few days together. Again up and down the hills. Lauzerte is located high on a hill, as many villages here. But because of the good location Lauzerte ever guarded the road from Cahors to Moissac. Therefore, it had the name "Toledo of Quercy”. Because of the many conflicts here between the French and British in the 12th to 14th century they builded fortified cities (bastides) to build to defend against the English.
We walk to Moissac with a historic church where I am just on time to buy a ticket to visit the ancient cloisters. But the time is too short to see everything.
The daily program of a pilgrim is walking, eating, sleeping, thinking, or try think of nothing and plan the next day when you have time for that. It is very important for me to make time for the people you meet. And to write my stories and visit churches and see the town. But I'm often too tired at the end of the day. Above all, I keep listening to the voice deep within me that warns you to stop, or walk further, not to do too much, to live intensely in the moment and you'll be surprised by who or what comes on your way. And slowly you realize what you learn about yourself and your life. Or how you may support somebody else on your way.
We walk nice and relaxed together. Some Gite reject us when they see Mario's dog Esra. While she is so sweet and peaceful. Therefore, we learn that it is smarter that I go first to ask for a sleeping place. That makes it slightly more easy :) But we also find very dog friendly gite’s. A sweet black dog is following us a long time. But that is one dog too many :) With difficulty we get rid of this dog. On the way we keep meeting pilgrims as Peter from Welsh. The Camino is a chain of friends. It is a nice surprise when you meet again.
After Moissac we have left the last foothills of the Massif Central behind us and we are walking through the fertile regions of Goscogne in the scenic foothills of the Pyrenees.
The first piece we walk delicious flat along a canal, like in Holland. What a luxury. But we return to the hills. Well not so tough as just after 'Le Puy en Velay’, and certainly not comparable to the steep Morvan after Vezelay. But it can still be hard every time if you have to walk ‘up’ again :) A landscape of fields with corn, sunflowers buds and vines. With occasional a lake and a piece of wood.
At the beginning of Espayrac we find to our surprise a wonderful Gite, 'Par Chemin’. Another recommended Donativo Gite. With a super relaxed atmosphere created by Vincent, Sylvia and Herman. Vincent bought this house after his own Camino, out of idealism to receive pilgrims. Extremely hospitable. Seven days a week there are pilgrims staying here. They work as a great team and take turns. Giving can make you feel rich.
This is a donativo, so everyone chooses what he or she can contribute to the costs and stop this money in a box. Really a matter of trust. Very different from a world that revolves around the growth of money.
Mario stays here another day, because of the atmosphere is doing us so well, but I walk in the morning further.
Mario and I say goodbye after very nice days together. He goes to Lourdes and follows after Lectoure another route. In the flat north Holland/Belgium we will meet again .. we think :)
---
Twee mannen en een lieve hond
Omdat het zo goed klikt lopen Mario en ik een paar dagen samen. Weer op en neer door Frankrijk wat zelden plat is. Naar Lauzerte wat hoog op een heuvel ligt, zoals veel dorpen hier. Maar door de gunstige ligging bewaakte Lauzerte ooit de weg van Cahors naar Moissac. Daarom had het de naam 'Toledo van de Quercy'. Vanwege veel strijd hier tussen de Fransen en Engelsen in de 12e tot 14e eeuw werden er versterkte steden (bastides) gebouwd om zicht te verdedigen tegen de Engelsen.
Daarna lopen wij naar Moissac met een historisch kerk waar ik nog even gauw toch een kaartje koop en naar de oude kloostergangen kan kijken voor dat deze dichtgaan. Maar tijd te kort om alles te zien. De oude beroemde kruisgang mag ik net niet meer in. Jammer.
Het dagprogramma van een pelgrim is lopen, eten, slapen, nadenken, even aan niets meer denken en 's avonds de volgende dag plannen als je daar nog tijd voor hebt. Ook tijd maken voor de mensen die je ontmoet, belangrijk. Mijn verhaaltjes schrijven en kerken & het dorp bekijken, maar daar ben ik vaak te moe voor aan het eind van de dag. Boven alles blijven luisteren naar de stem diep in je die je waarschuwt te stoppen, weer verder te gaan, niet te veel te willen doen, intensief in het moment te leven en je te laten verrassen door wie of wat op je weg komt. En langzaam tot je door te laten dringen wat je leert over jezelf en je leven. Of wat je voor iemand anders onderweg mag betekenen.
Zo lopen wij dus lekker relaxed samen. Sommigen gite weigeren ons, als zij Mario's hond Esra zien. Terwijl die zo lief en rustig is. Je hebt er geen kind ( hond ) aan. Daarom ga ik later maar eerst even alleen om een plekje vragen. Dan maken wij iets meer kans :) Maar wij vinden ook zeer hondvriendelijke gites. Onderweg blijft een lieve zwarte hond ons een lange tijd volgen. Maar dat is er toch eentje teveel :) Met moeite raken wij deze kwijt. Onderweg komen wij steeds weer bekende pelgrims tegen, zoals Peter uit Wales. Een camino familie ketting onderweg. Dat blijft verrassend wanneer je elkaar weer ontmoet.
Na Moissac hebben wij de laatste uitlopers van het Centraal Massief achter ons gelaten en lopen wij door de vruchtbare streken van Goscogne in het schilderachtige voorland van de Pyreneeën.
Het eerste stuk lopen wij even heerlijk plat langs een kanaal als tussen Utrecht en Amsterdam. Wat een luxe. Daarna gaan wij de heuvels weer op en af. Wel niet zo heftig als net na 'Le Puy en Velay' en zeker niet te vergelijken met de steile Morvan na Vezelay. Maar het blijft iedere keer hardwerken als je weer eens omhoog gaat :) Een landschap van vruchtbare akkers met koren, zonnebloemen in knop en wijngaarden. Met af en toe een meertje en een stukje bos.
Aan het begin van Espayrac vinden wij tot onze verrassing een geweldige gite, 'par chemin'. Weer een aanrader. Met een super ontspannen sfeer gecreëerd door Vincent, Sylvia en Herman. Vincent heeft dit huis gekocht na zijn eigen camino, uit idealisme om pelgrims zeer gastvrij te ontvangen. Zeven dagen in de week komen er pelgrims. Zij werken als een geweldig team en lossen elkaar af. Van geven wordt je innerlijk rijk.
Donativo, dus ieder kiest zelf wat hij of zij kan bijdragen aan de kosten en stopt dit geld in een doos. Echt een kwestie van vertrouwen. Wel heel wat anders dan een wereld die draait om de groei van geld.
Mario blijft hier nog een dag, vanwege de sfeer die je zo goed doet, ik twijfel maar loop in de ochtend toch weer een stukje verder.
Mario en ik nemen afscheid na zeer mooie dagen samen. Hij gaat naar Lourdes en volgt na Lectoure een andere route. In het platte noorden zullen wij elkaar pas weer ontmoeten .. denken wij :)
-
18 Juni 2013 - 17:05
Hermien Staals:
Van geven word je innerlijk rijk...mooi! Goed om te zien en lezen dat je geniet Hans! -
18 Juni 2013 - 18:17
David & Christa Kerkhof:
Hoi Hans,
Je bent al aardig ver, mooi hoor.
Je komt al in de buurt, spannend.
Groetjes van ons,
David & Christa -
18 Juni 2013 - 19:26
Koos:
Uit je verhalen is duidelijk te lezen dat je er zin in hebt.
Ik vind het zéér knap wat je doet. Maar mij krijg je niet zo 'gek'.
Sommige zinnen vind ik helemaal te gek, bijvoorbeeld deze:
... we lopen even heerlijk plat langs een kanaal ...
Dan vraag ik me af hoe je dat voor elkaar krijgt - grapje.
Zie uit naar je volgende 'History'. -
18 Juni 2013 - 19:49
Bernhard:
Hans, ik lees vol bewondering je reisverslagen en zie hoe je verandert, steeds minder zekerheden nodig hebt en steeds meer vertrouwen krijgt dat alles goed komt. Je komt in de buurt van La Romieu waar in 1318 een klooster werde gesticht langs de pelgrimsroute naar St-Jacques de Compostelle. Bij het kleine dorpje ligt een camping waar wij onze vakantie eens hebben gevierd. Veel succes en mooie ervaringen verder en geniet, geniet, geniet .... -
19 Juni 2013 - 08:21
Hans 2 Hike:
Dank allemaal. Helaas La Romieux overgeslagen. Zoveel historie hier dat ik nog eens terug moet komen. In NL nu zeer veel zon, maar hier zitten wij weer volop in veel regen. Glibberen over de leemgrond en diep in de modder & water.. Soms tot je knieën. Je moet wel gek zijn, maar toch vertrekken wij nu weer uit Condom de modder in, na veel regen vannacht :)
Maar de pyreneeën naderen :)
Meer daarover later. Groetjes hans. -
19 Juni 2013 - 11:25
Leo En Tilly:
Jaren geleden zijn wij in La Romieux op vakantie geweest, vraag maar aan Michiel, hij heeft er nog een zonnebloemtik van.
Hans je schiet al aardig op naar Spanje, geweldig hoe je het doet.
Hans, veel succes in de pyreneeen. -
19 Juni 2013 - 22:02
Denis & Celine:
Hi Hans,
We hope you're doing fine. If you don't remember us, just have a look at your photos you shot at St Chely d'Aubrac. ;-)
As for us, we've been back in the ´normal world´ for a couple of weeks now, but we still have our minds full of nice memories of our hike on the camino during the last week of may between Le Puy en Velay ans St Chely d'Aubrac. We are really glad to have met you there !
Unfortunately, I don't speak dutch, therefore I can only ´guess' what you write on your blog about your journey. But it's ok.
I will go on following your hiking story and I wish you all the best on your way to Compostela.
If you happen to meet Elfie, Peter (the welsh guy) and the other Peter (the german one) please forward to them our best regards.
I will send you soon a link to our photo album in Google+, you may like to see Aubrac from our point of view. ;-)
Best regards from Tours (another famous way of the Camino)
Denis & Celine -
20 Juni 2013 - 20:09
Robert:
Geweldig avontuur, Hans. Geweldig.
Geniet ervan, dat blijkt al. Groeten, Robert @ Nuenen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
