Pushing on to Baye / Even doorbijten naar Baye

.
Day 45 Fr/Vr: Moussy -》Baye 29 km

( zie Nederlands hieronder )
I started early this day, because it is a long walk to Baye. The two days before I started my walk mostly slow, enjoying and strolling through nature, take pictures of all this beauty. And at the end of that day puffing, when I had to climb again, while my energy was gone. Now I started with fast steps, curious to see Baye.
In the hotel they promised that it would not rain. Still, I prepare my rain poncho and have it ready for rain or cold over my backpack. And I do this not for nothing. The rain starts, I cover myself with my poncho and am slithering through the mud (climbing and descending). Then I fall down for the first time. With such a big backpack it is difficult to stop yourself when you get out of balance and are gliding through the mud. Fortunately nothing serious wrong. GPS and Jacobs shell apparently, can also withstand some mud. But then I walk wrong and loose the Camino route. And it starts to rain a lot, with strong wind. So to decide to forget searching for GR Camino signs and follow my GPS via asphalt roads. Finally I find the Camino route back again and walk away from asphalt, because this seems to be the shortest route, through the forest.
But I should had checked my guidebook better. It gives a warning that this is a very muddy and wet path. But you can see this also as a challenge. Going from left to right I seek where the water is less deep, and find where to step with my foot. I am glad that my shoes are waterproof when I step to deep sometimes. And I drag a lot of clay lay with me at my shoes.
After 18 km walking through only wet loam soil I am tried and look forward to a dry place to sit down, longing to a bench. To find a moment to rest and get my bread out of my backpack, on a stone against a house. Someone who is passing in a fancy hors carriage looks questionable at my muddy feet and is not responding to my 'bonjour'. Oh I do not complain, I am greeted enough by friendly people that wish me a 'bon route' :)
At 24 km I find a big stone to sit down, after strong headwinds without any shelter, walking a long straight grass mud path to Baye (formerly a railway line). That is a moment you really appreciate to find a rock to sit down. Then it is only 5 km more, I'm almost there. When I arrive tired in Baye I see suddenly the first Dutch caravan passing, driving to the south. So weird, like I see Martians :)

The views of the champagne wine fields change now into grass fields. But the ground remains slippery clay. Yesterday I was able to look back very far. Then you look at a point where you walked four hours earlier and you suddenly realize that you crossed this distance from the Lowlands north, really step by step. Miraculous. If you just keeps on walking, you'll finally come far.
When I sit save inside, the hail outside falls tremendously hard. However, at the right time for me, now I am a guest in the "Foyer de Charity”. A Christian residential community where people share everything with each other. Specially to be in their midst. Together with Alex and Roger pilgrims from Belgium, I am for a moment part of their life, and I get to know the people there better. In the morning we get a blessing and we go separate our ways. That is how pilgrims walk in each other's footsteps and may sometimes meet each other. For me, it is a nice variation between the walking alone, with being social together. I get more and more a feeling to be free, and to surrender myself to the unknown. And let me surprise by what and who I meet on my way, what the evening will bring to me. :)
This message I sent quickly from a McDonalds on my way. My only Wi-Fi these days. Pictures will follow later. My messages will be posted a bit later. But I enjoy immensely :)

---

Even doorbijten naar Baye


Vroeg op pad gegaan, want Baye ligt op nog een flinke afstand. De 2 dagen hiervoor begon ik meestal met heerlijk genieten, door de natuur struinen en foto's maken van al dat moois. En aan het eind van de tocht puffen, als ik toch nog een keer omhoog moest. Nu maar gelijk flink doorstappen, benieuwd naar Baye.
In het hotel beweren ze dat het niet gaat regenen.  Toch trek ik mijn regenponcho maar over mijn rugzak. En dat doe ik niet voor niets. Al glibberend ga ik voor het eerst onderuit. Met zo'n rugzak hou jezelf niet meer tegen. Maar gelukkig niets ernstigs.  Gps en schelp kunnen blijkbaar ook tegen wat modder. Daarna raak ik de route kwijt,  gaat het regenen en stevig waaien. Dus om op te schieten volg ik mijn gps via de asfaltwegen.  Tot ik de route weer terug vind en omdat dit de kortste route lijkt, ga ik weer door het bos.
Had ik toch even beter het routeboekje eerst moeten lezen. Daarin staat een waarschuwing dat dit een zeer modderige en nat pad is. Maar daar zit ook wel weer uitdaging in. Laverend zoeken waar je voeten neer kunt zetten. Blij ben ik dat mijn schoenen waterdicht zijn als ik een keer misstap. Ik sleep heel wat leemlagen mee aan mijn schoenen.
Na 18 km met alleen natte leemgrond om in te gaan zitten, snak ik toch wel naar een bankje. Even mijn brood uit mijn rugzak pakken op een steen tegen een huis. Iemand die in een chique koets langs komt rijden, kijkt bedenkelijk naar mijn moddervoeten en reageert niet op mijn 'bonjour'. Ach niet klagen, ik ben ook vaak genoeg begroet en een goede 'route' toegewenst. :)

24 km verder na flinke tegenwind zonder enige beschutting, lopend een over lange recht gras modder pad naar Baye (vroeger een spoorlijn), zie ik een echte grote steen.  Wat ga je dat waarderen. Even heerlijk zitten. Daarna 5 km doorbijten en ik ben er. Moe aangekomen Baye zie ik ineens de eerste Nederlandse caravan naar het zuiden voorbij rijden. Zo raar, alsof ik marsmannetjes zie :)

De uitzichten op de champagne wijnakkers veranderen nu in gras velden.  Maar alle aarde blijft glibberige leem. Gisteren kon ik heel ver terug kijken.  Dan kijk je naar een punt waar je 4 uur eerder was en besef je je ineens weer dat je echt helemaal uit onze lage landen hier heen gelopen bent. Wonderlijk. Als je maar door blijft stappen, kom je toch nog ver.

Als ik lekker binnen zit, hagelt het buiten enorm hard. Wel op het goede moment nu ik te gast ben in de 'Foyer de Charity'. Een christelijke woongemeenschap die alles met elkaar delen. Bijzonder om even in hun midden te zijn. Samen met pelgrims Alex en Roger uit België, draai ik even mee en leer ik de mensen daar beter kennen. 's Morgens krijgen wij een zegen mee en gaan wij ieder onze eigen weg. Zo lopen Pelgrims in elkaars voetsporen en mogen elkaar soms even ontmoeten. Voor mij een mooie afwisseling tussen alleen onderweg zijn en sociaal samen zijn. Ik krijg steeds meer dat vrije gevoel en geef mij over aan het onbekende. En laat mij verrassen wat en wie ik onderweg en 's avonds tegen kom. :)

Dit bericht heb ik even snel verstuurd vanaf een McDonalds onderweg. Mijn enige wifi deze dagen. Foto's volgen later. En mijn berichtjes ook wat later nu. Maar ik geniet enorm :)
.