In between the French /Tussen veel Fransen

.
Day 116 Sa/Za: Nogaro -》 Aire-sur-l' Adour 22 km

( zie Nederlands hieronder )

I noticethat the people who live on the pilgrimage route from Le Puy en Velay, are not all happy with the flow of pilgrims. Trespassing signs everywhere. When I ask a woman on a very hot day for some water to drink, she doubts, while she gives her plants water on that moment. She is asking first why I don’t walk to the next village where I will find a cafe. But with the water bottle in her hands she feels that this sounds strange, and she gives me lucky enough some water, because walking without water is tough now. I'm happy but also surprised. In the more quiet north and midd of France I got always directly water when I asked. But here we seems to be with to many pilgrims.
Of course there are on this route also a lot Frenchmen who really think of us and create for pilgrims a seating area with drinks, nice decorated. That is great :)
I see new pilgrims on our Camino. The route from Vezelay and Limoges joined us. And some new French groups the last week. But many fellow pilgrims with whom I was used to talk German or English are now one day further away.
I walk a lot alone. Sometimes I succeed to make a brief chat in limited French English. But in the gite's I begin to feel lonely between only French-speaking groups. Everyone is very friendly, but it's so unusual for them to speak a language other than French. I will have to learn better French, I think.
Difficult is that I do not understand what is being agreed to eat together or advised for the next day. On the evening in Nogaro I search for something to eat, and buy a sandwich with a little bottle of wine. Finding some peace in the silence of the church and read what Camino friends have written in the church. I would like to catch up with them again. In the Gite I sit alone at the table with my bread and fruit, with French groups around me. And then I see suddenly Peter arriving from Welsh/Wales, as a gift from heaven. Very happy I welcome him. We have much to talk about and are very happy to be together again. Sometimes we walked only on a few hours distance, were sleeping in other gite’s, and have not seen each other for days. What is that delicious to talk English again. Sharing language problems together. My evening is good again :)
Saturday, Peter and I walk on together. We have seen enough mud the last days. So we follow the main road. 22 km instead of 30 km through the mud and on our main road not so much up and down. A fine dry day later with even some sunshine. So I feel a lot better when we arrive in Aire sur l'Adour. In the church with oriental blue colors is just a naming ceremony in progress. Everyone dressed super chic and we dusty pilgrims far back in the church. But that is possible here in the south :)
After some French confusion, we find a Gite and delicious food in a restaurant cafe and rest for more steps tomorrow.

---

Tussen veel Fransen

Wat opvalt is dat de fransen die aan de pelgrimsroute wonen na Le Puy en Velay,  niet allemaal blij zijn met die stroom pelgrims. Overal bordjes verboden toegang. En als ik op een zeer warme dag een vrouw die de plantjes water geeft vraag om wat water, dan volgt een aarzelende  reactie en vraagt zij waarom ik niet doorloop naar het volgende dorp waar een cafe is. Maar met de fles water in haar handen geeft zij mij dan toch ook maar wat aan mij. Ik toch blij maar ook verbaasd.
Natuurlijk zijn er ook op deze route Fransen die wel aan ons denken en een zitplek met drinken hebben ingericht. Daar word je warm van :)

Nieuwe gezichten op de route. Er is een route vanuit Vezelay en Limoges bijgekomen. En nog wat nieuwe fransen groepen voor een week. Maar veel bekenden waar ik goede gesprekken mee had in Duits of Engels zijn een dag verder.
Onderweg loop ik alleen, lukt het mij soms een kort frans engels praatje te maken. Maar in de gite's begin ik mij steeds eenzamer te voelen tussen alleen maar frans sprekende groepjes. Iedereen is heel vriendelijk, maar het is zo ongewoon voor hen om een andere taal dan Frans te spreken. Ik zal meer Frans moeten leren denk ik.
Maar daardoor snap niets van wat er afgesproken wordt over samen eten of tips voor onderweg. Speur 's avonds in Nogaro naar wat eetbaars en een flesje wijn. Kom tot rust in de stilte in de kerk en lees wat camino vrienden van mij in het kerk schrift hebben geschreven. Wil hen het liefst weer inhalen. In de gite zit ik alleen aan tafel mijn brood en fruit op te eten, te midden van franse groepjes. En dan zie ik ineens Peter uit Wales binnenkomen als een geschenk uit de hemel. Enthousiast begroet ik hem. Wij hebben elkaar veel te vertellen. Liepen soms een paar uur van elkaar vandaan, sliepen in andere gites, en hebben elkaar dagen niet meer gezien. Wat is dat heerlijk zonder taalproblemen met elkaar te praten. Mijn avond is weer goed :)

Zaterdag gaan Peter en ik samen verder. Dit keer echt genoeg modder gezien. Dus volgen wij de doorgaande weg. 22 ipv 30 km door de modder en nu niet zo erg op en neer. Een fijne droge dag met later zelfs een zonnetje. Dus voel ik mij heel wat beter als wij aankomen in Aire-sur-l' Adour. In de kerk met oosterse blauwe kleuren is net een doopplechtigheid bezig. Iedereen super chique gekleed en wij stoffige pelgrims ver achterin. Maar dat kan hier in het zuiden :)
Na wat franse spraakverwarring een gite gevonden, heerlijk gegeten in een cafe restaurant en uitrusten voor meer kilometers morgen.