Cruz de Ferro
Door: hans2hike
Blijf op de hoogte en volg hans
29 Juli 2013 | Spanje, Ponferrada
.
Day 153 Mo/Ma: Foncabodan -》 Cruz de Ferro -》 Ponferrada 30 km
( zie Nederlands hieronder )
The next day walking further up to the Cruz de Ferro. Long I have already been thinking about what I want to leave behind on this place, symbolically: Everything that slows me down to live. To find the courage to live. That's something for every day, not just at this place. But it's an impressive place to remind yourself to this.
After Cruz de Ferro follows a long walk down from 1500 meters, with impressively views. Also paying close attention to where you put your feet :)
A very different landscape than the Meseta. But still fascinating. Having a look at the special resting place in Manjarin. Each pilgrim is stepping in his own pace down. In the valley you arrive at a beautiful spot on the river Molinaseca. Then I start to doubt. I see the heavy snorer of last night, sitting there for lunch and thought if he stops in this place, I will walk on. Or vice versa. Smart ? :)
But his lunch takes too long and I decide to move on. I check the Albergues in this village, but because they are located far beyond the nice town center, I decide to move on to Ponferrada, a city with history. But still a tough hot walk. When I arrive it is already very busy in the albergue, so the only option for me is to sleep in the basement with 30 others. A nice city to walk around. With the castle and many old buildings.
The next day I don’t have to walk very far, so I plan to sleep longer. But the first pilgrim rumbles and leaves at 5 am and at 6 am, the fluorescent light goes on and everyone is awake. Well then I can better step also out of bed and start the day slowly :)
I am aware that I come closer to the end now.
---
Cruz de Ferro
De volgende dag verder omhoog naar het Cruz de Ferro. Lang heb ik daar al over nagedacht dat ik alles wat mij afremt om te leven van mij af wil werpen. Durven echt te leven.
Dat is iets voor iedere dag, niet alleen op deze plek. Maar het is een indrukwekkende plek.
Daarna volgt een lange tocht omlaag vanaf 1500 meter met indrukkende uitzichten. Ook goed letten op waar je je voet neerzet :)
Een heel ander landschap dan de Meseta. Blijft boeiend. Nog even kijken bij de markante rustplek in Manjarin.
Ieder in zijn eigen tempo omlaag. Waarna je uitkomt bij een prachtige plek aan de rivier Molinaseca. Dan begint het twijfelen. Ik zie de snurker daar lunchen en dacht als hij daar stopt loop ik door. Of andersom. Slim toch. :)
Maar die lunch duurt te lang. Anneke is ons al vooruit en Dorien loopt ook alvast verder. Ik check de Albergue ter plekke nog, maar omdat die al ver voorbij het stadje ligt, besluit ik toch ook maar door te lopen naar Ponferrada een stad met historie.Nog een pittige tocht. Daar is er al zeer druk dus het wordt voor mij weer in de kelder slapen met 30 anderen. Wel een mooie stad om even rond te lopen. Met het kasteel en veel oude gebouwen.
Nu hoef ik niet zover de volgende dag, dus denk ik uit te slapen. Maar de eerste rommelt en vertrekt al om 5 uur en om 6 uur gaat de TL verlichting aan en is iedereen wakker. Tsja dan er ook maar uit en rustig aan vertrekken daar :)
Steeds dichterbij het einde nu.
.
Day 153 Mo/Ma: Foncabodan -》 Cruz de Ferro -》 Ponferrada 30 km
( zie Nederlands hieronder )
The next day walking further up to the Cruz de Ferro. Long I have already been thinking about what I want to leave behind on this place, symbolically: Everything that slows me down to live. To find the courage to live. That's something for every day, not just at this place. But it's an impressive place to remind yourself to this.
After Cruz de Ferro follows a long walk down from 1500 meters, with impressively views. Also paying close attention to where you put your feet :)
A very different landscape than the Meseta. But still fascinating. Having a look at the special resting place in Manjarin. Each pilgrim is stepping in his own pace down. In the valley you arrive at a beautiful spot on the river Molinaseca. Then I start to doubt. I see the heavy snorer of last night, sitting there for lunch and thought if he stops in this place, I will walk on. Or vice versa. Smart ? :)
But his lunch takes too long and I decide to move on. I check the Albergues in this village, but because they are located far beyond the nice town center, I decide to move on to Ponferrada, a city with history. But still a tough hot walk. When I arrive it is already very busy in the albergue, so the only option for me is to sleep in the basement with 30 others. A nice city to walk around. With the castle and many old buildings.
The next day I don’t have to walk very far, so I plan to sleep longer. But the first pilgrim rumbles and leaves at 5 am and at 6 am, the fluorescent light goes on and everyone is awake. Well then I can better step also out of bed and start the day slowly :)
I am aware that I come closer to the end now.
---
Cruz de Ferro
De volgende dag verder omhoog naar het Cruz de Ferro. Lang heb ik daar al over nagedacht dat ik alles wat mij afremt om te leven van mij af wil werpen. Durven echt te leven.
Dat is iets voor iedere dag, niet alleen op deze plek. Maar het is een indrukwekkende plek.
Daarna volgt een lange tocht omlaag vanaf 1500 meter met indrukkende uitzichten. Ook goed letten op waar je je voet neerzet :)
Een heel ander landschap dan de Meseta. Blijft boeiend. Nog even kijken bij de markante rustplek in Manjarin.
Ieder in zijn eigen tempo omlaag. Waarna je uitkomt bij een prachtige plek aan de rivier Molinaseca. Dan begint het twijfelen. Ik zie de snurker daar lunchen en dacht als hij daar stopt loop ik door. Of andersom. Slim toch. :)
Maar die lunch duurt te lang. Anneke is ons al vooruit en Dorien loopt ook alvast verder. Ik check de Albergue ter plekke nog, maar omdat die al ver voorbij het stadje ligt, besluit ik toch ook maar door te lopen naar Ponferrada een stad met historie.Nog een pittige tocht. Daar is er al zeer druk dus het wordt voor mij weer in de kelder slapen met 30 anderen. Wel een mooie stad om even rond te lopen. Met het kasteel en veel oude gebouwen.
Nu hoef ik niet zover de volgende dag, dus denk ik uit te slapen. Maar de eerste rommelt en vertrekt al om 5 uur en om 6 uur gaat de TL verlichting aan en is iedereen wakker. Tsja dan er ook maar uit en rustig aan vertrekken daar :)
Steeds dichterbij het einde nu.
.
-
29 Juli 2013 - 20:53
Renata:
Je schiet nu echt op!! -
29 Juli 2013 - 21:10
Jan Nanne:
Geweldig Hans, je hebt de moeilijkste afdaling gehad. Nu kom je in een prachtig groen stukje Spanje. Geniet ervan. Is het fruit nog steeds zo heerlijk?
groeten uit een zonnig Nederland van Jan Nanne -
29 Juli 2013 - 22:28
Nico Moerkerk:
Wat een prachtige manier om tijd met God door te brengen en na te kunnen denken. Bijzonder hoe iedereen zo zijn eigen weg met God heeft. Geen verhaal is hetzelfde.
Groeten vanuit Brabant!
Nico -
29 Juli 2013 - 22:39
Angelie:
Dat 'durven echt te leven' is iets wat jouw zeker gaat lukken, Hans. Het feit dat je deze tocht durft te gaan is daar al een voorbeeld van. Ik geloof dat je leven voorgoed veranderd zal zijn door elke stap die je de laatste maanden én de weg daar naar toe, gezet hebt; of die nu door sneeuw, modder of droge aarde ging. Jouw voet staat op de ROTS, waar je ook gaat. Dat heeft alles met het echte leven te maken!
Lieve groet, Angelie. -
29 Juli 2013 - 22:41
Leen:
Hallo Hans,
Ik zat even op je blog te kijken en zag dat die al bijna 33.500 keer is bekeken. 33.500 keer dan mensen met je meegeleefd hebben of voor je gebeden. Dat betekent volgens mij dat je op je pelgrimstocht geen 100 meter gelopen hebt zonder dat er iemand was die aan je dacht of voor je bad.
Maar het allermooiste is dat God bij je is met elke stap die je zet en elke gedachte die je hebt.
Ik wens je veel wijsheid toe bij dit laatste deel van je tocht en je overdenkingen voor je toekomst.
Groeten,
Leen
-
30 Juli 2013 - 01:03
Bas:
Een bekend gezegde is:haast u langzaam! Het einde nadert wel in letterlijke afstand, maar de pelgrim moet misschien nog een hele weg afleggen. De weg naar binnen, naar zichzelf. Het eindpunt is niet het doel. Het is misschien alleen een afbakening in de tijd.
Onderweg heb je veel moois van jezelf laten zien. Dat heeft waarde.
Je hebt ook de confrontatie ervaren: lief en leed vlak bij elkaar in het gewone leven.
Zoals je schrijft is het leven ook lef hebben. Misschien lijkt het woord leven daarom wel het meervoud van lef.
Terugkijkend naar het begin van je reis proef ik dezelfde sfeer als nu:je schreef toen ik weet niet wat ik tegen zal komen, maar ik zet de eerste stap. Na de camino weet je ook niet wat je tegen zult komen.... maar je gaat de eerste stap zetten.
Dit verslag staat voor mijn gevoel vol spanning en emotie en grote gedachtenstappen.
Leg ook de volgende kilometers stap voor stap af. Met overpeinzing, voorzichtig, maar vastberaden vol vertrouwen op God.
Het ga je goed! -
30 Juli 2013 - 11:22
Frank B:
zegen! -
30 Juli 2013 - 12:51
Arend En Anneke De Niet:
Hoi Hans, een tijdje niets van ons gehoord want we waren ook op pad. Maar we zijn weer heelhuids terug.Prachtige reis gehad met bijzondere ontmoetingen, dat vertellen we je tzt nog wel.
Fijn dat alles goed gaat met je. Heb je op de Cruz de Ferrio onze steen nog gezien ?Hij moet er liggen!
Nu de laatste loodjes nog. Geeft een weemoedig en dubbel gevoel.Enerzijds de opwinding van je bent er bijna, anderzijds het weemoedige gevoel van: dan is het voorbij. Maar het is ook een nieuw begin en een evaring die je altijd bij blijft. Dat is onze ervaring tenminste.
Nog een praktische tip. In het laatste nummer van de Jacobsstaf staat een artikel over de aankomst in Santiago.Veel pelgrims voelen zich wat verloren bij aankomst. Het genootschap St.Jacob heeft nu een ruimte gehuurd in Santiago waar vrijwilligers klaar staan om de pelgrims welkom te heten. In deze "huiskamer van de Lage Landen" ben je welkom voor koffie, thee, informatie over Santiago, overnachtingsmogelijkheden,vervolgtocht naar Finisterra, thuisreis of gewoon een luisterend oor.
Adres: Rua San Pedro 29 (800m.vóór de kathedraal aan de Camino),tel.+34.981 040 309, email:
huiskamervandelagelanden@gmail.com Skype:huiskamervandelagelanden. Open van 08.30 tot 18.30 u.
Hopelijk heb je hier wat aan. Lijkt ons fijn. Wij waren destijds wat teleurgesteld door alle hectiek en de kille ontvangst in Santiago bij de kathedraal. Doe er je voordeel mee.
Vaya con Diaz, hartelijke groeten en sterkte voor de laatste loodjes. Arend en Anneke.
-
30 Juli 2013 - 21:28
Frank Ruyseveldt:
Hallo Hans,
Ik weet niet of je je mij nog herinnert. We hebben mekaar ontmoet op een ijskoude zondag in maart in het Karrehof in Batsheers, waar je toen overnachtte. Je was nog aan het begin van je pelgrimstocht.
Ondertussen heb je bijna het mooie Galicië bereikt, dat je vermoedelijk via O Cebreiro zult binnenwandelen. Geniet van dit deel van Spanje dat weer volledig verschilt van wat je al gezien hebt. Zelfs de taal is er anders.
Ik wens je nog veel succes toe de komende dagen.
Saludos, Frank -
30 Juli 2013 - 22:34
Sietske:
Hans, je bent er bijna! Wat geweldig! We wensen je een goede aankomst. Geniet van wat je gedaan hebt! Tot ziens.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
