To a special Gite in Miramont-Sensacq

.
Day 117 Su/Zo: Aire-sur-l' Adour -》Miramont-Sensacq 19 km

( zie Nederlands hieronder )

Peter and I continue on our Camino together. Able to communicate so simple. Together we leave relaxed and usually as the last. Our pace is fast and nice equal. Along the way we meet others again. We saw enough mud so we navigate between the GR camino route and mud-free alternative routes. The GR paths are sometimes so difficult by too much rain and mud, that one of our pilgrim friends had to stop his Camino because he had forced and was heavily injured. Very sad end for him. That is the struggle in the Camino, how to keep, the physical and/or mental balance.

We see a pilgrim who walks in the opposite direction. It is Francisca from Switzerland. Late March she left home, reached Santiago and early June she walked back home. And she is still fit. A wonderful conversation. Taizé she knows well. We say farewell, wish each other God blessing and know that we do not meet each other again on this route. Very strange.
Also difficult for Francisca, in each Gite she meets every evening pilgrims that she never meets again. What makes walking back home more difficult. I thought originally to walk also back to home, but canceled this idea when I decided to walk longer via Taizé. Everyone walks his own unique journey and must do it his/her way.
The last few days I think often how to return from this intense life in the moment, how to walk back into my life at home, with new power. Facing the challenges of the day. But first I will continue this long Camino and walk in a few days later over the Pyrenees :)

Together with Peter I reach the Gite in Miramont-Sensacq. Where Martine and Josette create an amazing atmosphere. In a village where not much happens, we cook and eat together. Here I see the Pyrenees for second time, after Montreal, because the sky is clear.

---

Naar geweldige Gite in Miramont-Sensacq

Peter en ik gaan samen verder op pad. Heerlijk om zo eenvoudig met elkaar te communiceren. Vertrekken doen we relaxed en meestal als laatste. Ons tempo ligt hoog en lekker gelijk aan elkaar. Onderweg halen wij anderen weer in. Genoeg modder gezien dus wij laveren tussen de GR route en moddervrije alternatieve wegen. De GR paden zijn soms zo zwaar door teveel regen dat een enkele pelgrim moet stoppen omdat hij zich geforceerd heeft en te zwaar geblesseerd is. Triest einde van je tocht. Dat is ook de worsteling in de camino, hoe het lichamelijk en geestelijk vol te houden.

Onderweg zien we een pelgrim die ons tegemoet komt lopen. Het is Francisca uit Zwitserland. Eind maart vertrokken, Santiago bereikt en begin juni weer terug naar huis gaan lopen. En nog steeds fit. Een prachtig gesprek, Taizé kent zij ook. Wij nemen ontroerd afscheid, wensen elkaar Gods zegen en weten dat wij elkaar op deze route niet meer tegenkomen. Heel erg raar.
Ook moeilijk voor Francisca die iedere avond in de Gite pelgrims ontmoet die zij daarna nooit meer ziet. Teruglopen is toch moeilijk, heb ik wel eens aan gedacht, maar als idee geschrapt nadat ik besloot om te gaan lopen via Taizé. Iedereen loopt zijn eigen unieke tocht en moet dat op zijn manier doen.
De laatste dagen denk ik wel na hoe straks over te schakelen van dit intens leven in het moment en de uitdaging van die dag tegemoet te lopen, naar het leven vanuit nieuwe kracht thuis. Maar eerst nog een flink stuk camino en over een paar dagen de Pyreneeën over :)

Zo bereiken wij de Gite in Miramont-Sensacq. Waar Martine en Josette een super gezellige sfeer creëren. In een dorp waar niets valt te beleven samen gekookt en gegeten. Hier had ik bij de kerk voor de tweede keer de Pyreneeën kunnen zien na Montreal, maar het is nu te bewolkt.