Tough climb, me and Franciscus

.
Day 4 Tuesday: Beaujeu -> St Cyr le Chatoux 23 km, 978 up and 625 meter down

( zie Nederlands hieronder )

We say goodbye and depart from 'Laprun’. First we walk down, but then begins a long climb. We walk back to our route to Assisi. My backpack weighs 15 kg today with some food and drink. The weather is lovely, the views are beautiful, but I have it very difficult with the climb with no end in sight. This days we have to walk almost 1000 meters up. It is my most difficult day. Then you meet yourself. And not only the best qualities. Yes of course I continue, but there are times I like to stop, sitdown and stay in the forest ... but I force myself to move again. During this walk it's tough, but at home I learn more (where I now write my blog) trying to understand what happened. Of course I should have been more critically what to put in my backpack. With the idea in my mind ‘this are only the first eight days’, I added too much. For example, a second sweater for the evening, to have one clean. Now it was so warm that I was carrying 2 clean sweaters in my backpack. But how I react on the circumstances, is another important life lesson. After returning home, I thought about it a lot and I try to learn from it. I am never too old to learn :)
Finally we find a spot to enjoy our lunch. Resting in the grass on a steep slope, we ensure that we don’t roll down, and have a wonderful view over the valley that we left behind. The sun is shining so we're stretching out. Even close the eyes. But soon a fresh wind wakes us up, seeing dark clouds. So we pack our stuff and walk again. And to our surprise it goes up again. I thought we had already reached the top :)
When we walk down I get a nice conversation. Over a difficult period in the life of Franciscus. When his followers no longer understand him. And they did not follow him in the life of simplicity and the focus on who needs help. There is too much disagreement. The brothers who have entered later, believe that it is time for more "power and order 'and don’t accept the influence of Franciscus anymore. Francis does not know how to go on 'together'. Eloi Leclerc writes about this period in his book 'The Night of the Poverello'.
In this dark period of depression Franciscus is not focussed on fighting and convincing his brothers, but is seeking the silence in God and in himselve. This is a difficult period full of darkness, in which he lost the courage. Regretting the choices in his life. But in this period alone with God in a cave, he finds an inner peace and a way to inspire the others without convincing. A good example for myself.
In St Cyr we rest at the church and are warmly greeted by Bruno who takes us to his house, near the church. And later we meet his wife Gilberte, during diner. Impressive is their hospitality in their simple home. They run a small farm in a tough competition with larger companies. Adopted three children and find it very important to be there for others. The conversation is full of humor but also wisdom. An unforgettable evening. You meet special people on the way. Thanks Bruno and Gilberte !!!!
+++++
Wij nemen afscheid en vertrekken vanuit ‘Laprun’. Het gaat eerst nog even omlaag, maar dan begint een lange klim omhoog. Via een meegekregen route lopen wij terug naar ons pad naar Assisi. Mijn rugzak weegt vandaag 15 kg met wat eten en drinken voor onderweg. Het is heerlijk weer, de uitzichten zijn prachtig, maar ik heb het erg moeilijk met het omhoog klimmen waar geen eind aan lijkt te komen. Deze dag moeten wij toch bijna 1000 meter omhoog. Het wordt mijn zwaarste dag van deze etappe. Dan leer jezelf kennen. En niet alleen de beste kwaliteiten. Ja doorzetten natuurlijk, maar er zijn ook momenten het niet meer gaat en je het liefst in het bos blijft zitten, en jezelf toch weer dwingt op pad te gaan. Op dat moment is het taai, maar later leerzaam als ik thuis (waar ik nu mijn blog bijwerk) probeer te begrijpen wat er gebeurde. Natuurlijk had ik kritischer moeten letten op wat ik meenam en op het gewicht dat ik omhoog sjouw. Met het idee in mijn achterhoofd ‘het zijn maar de eerste 8 dagen’ heb ik toch iets teveel zekerheden meegesjouwd. Bijvoorbeeld een tweede sweater om ’s avonds niet naar zweet te ruiken. Nu was het vaak zo warm dat ik 2 schone sweaters meedroeg in mijn rugzak. Maar ook hoe ikzelf op de omstandigheden reageer, is een belangrijke levensles. Na thuiskomst heb ik daar veel over nagedacht en probeer ik er van te leren en ook thuis te letten op hoe ik op omstandigheden reageer en waarom. En hoe het anders (beter) kan. Nooit te oud om te leren :)
Uiteindelijk vinden wij een plek om van onze lunch te genieten. Uitrustend in het gras op een stijle helling, voorkomen wij dat we omlaag rollen, maar hebben een prachtig uitzicht over de vallei die wij achter ons gaan laten. De zon schijnt dus wij gaan nog even lekker languit. Even de ogen dicht. Maar dan voelen wij de frisse wind, zien donkere wolken aankomen. Inpakken en op pad maar weer. En tot onze verrassing gaat het helaas nog verder omhoog. Ik dacht dat wij de top al hadden bereikt :)
Tijdens het afdalen krijg ik weer een mooi gesprek. Over een moeilijke periode in het leven van Franciscus. Toen zijn volgelingen hem niet meer goed begrepen. En hem niet volgde in het leven in eenvoud en het gericht zijn op wie hulp nodig heeft. Er is teveel onenigheid, broeders die later zijn ingetreden geloven dat het tijd is voor meer ‘macht, bezit en orde’ en bestrijden de invloed van Franciscus. Franciscus weet even niet meer hoe met zijn broeders ‘samen’ de weg verder te gaan. Eloi Leclerc schrijft daar over in ‘De nacht van de poverello’.
In deze donkere depressieve periode doet het Franciscus goed om zich niet te richten op het bestrijden en overtuigen van zijn broeders, maar in de stilte God en zichzelf te zoeken. Dit wordt een moeilijke tijd vol donkerheid, waarin hij de moed bijna verliest. Spijt heeft van de keuze’s in zijn leven. Maar in dit alleen zijn met God in een grot vindt hij een innerlijke vrede en kan hij weer positief in het leven staan en uiteindelijk ook anderen inspireren zonder hen te overtuigen. Een mooi voorbeeld voor mijzelf.
In St Cyr rusten wij uit bij het kerkje en worden hartelijk begroet door Bruno die ons meeneemt naar zijn huis, vlakbij de kerk. En later ontmoeten wij tijdens het eten zijn vrouw Gilberte. Indrukwekkend is hun gastvrijheid in hun eenvoudig bestaan. Zij verzorgen een kleinschalige boerderij tussen de harde concurrentie met grotere bedrijven. Adopteerde drie kinderen en vinden het erg belangrijk er voor anderen te zijn. Het gesprek is vol van humor maar ook wijsheden. Een onvergetelijke avond. Wat een bijzondere mensen ontmoet je onderweg. Dank Bruno en Gilberte !!!!
.