Hard work and thoughts walking to Beaujeu

.
Day 3 Monday: Tramayes -> Beaujeu 24 km, 755 meter up and 991 down

Staying: Donativo ‘Laprun’ near Beaujeu.
http://www.gites-de-france-rhone.com/location-vacances-Chambre-d-hotes-a-Beaujeu-Rhone-69G2021.html

( zie Nederlands hieronder )

After Traymayes we leave the route to Santiago, and miss a church St. Jacques des Arrêts with beautiful murals of Jean Fusaro, what I remember from 2013. We walk still to the south but more and more away to the east, where the French-Italian Alps are waiting for us. This is a special moment for me, when the signs to Santiago point another way as to Assisi. Now begins "really" a new way.
In Cluny we received from the sisters a beautiful prayer for pilgrims. What we read each day somewhere on our way. I give a translation later. My French is still very limited :)
During climbing I suffer. I remember that this was two years ago also tough for me in this area. I am glad that I recovered from an injury in my neck from yesterday. Better balancing of the stuff in my backpack, to carry most of the weight on my hips, and not my shoulders. But climbing goes still slowly and I fight with my energy. I arrive as latest at each top. Still to much in my backpack? I keep learning :)
I weighed myself this morning 70 kg. I wonder if I get more skinny during this climbing.
On the pilgrim route through France's you need to go a lot more up and down as in Spain and you walk more alone. Almost no other pilgrims that you meet. No problems with to many as in Spain :)
It is here difficult to find an accommodation. Because we walk with us four we have reserved for each day. Pilgrims Hostels as in Spain will you not find here. Occasionally a monastery or gite, but reservations are required. Two years ago I walked in trust without any reservation (what I find still beautiful when I am alone). But on this route I found each time a sleepingplace because Franz had already arranged something. One more bed was always possible. Another difference is how to find your route. Here in France not the many yellow arrows pointing your way. The route is pretty well marked, but not always. A map or GPS are required, to avoid getting lost.
We have beautiful talks about the French term 'Apprivoiser’. Coming slowly closer together and learn to trust. Also between humans and animals as done by Franciscus. And the discoveries and wisdom in the book ‘The Little Prince’. Lots of things to think about, even after my trip. I am grateful for the good atmosphere and conversations between us. Humor, reflection and silence, it is all there. After a long climb, we find a nice place for lunch and have a real siesta, resting in the grass.
In Beaujeu we are picked up by Marie, who drives us to the grocery store for some shopping for lunch tomorrow, and to the Gite Laprun just outside a village. For us pilgrims it is donativo, what means that you may decide what you can pay. They also have a vineyard, where her husband Philippe can tell al lot more about, because he is an wine expert. And also a pilgrim. He is preparing to go just for the next stage of the camino in Spain. While he organize a wine tasting evening for their guests of their Chambre d’Hôtes, he makes also some time for us. We enjoy a delicious pilgrim meal and a good night.

+++++

Na Traymayes verlaten wij de route naar Santiago, missen daardoor net een kerkje St. Jacques des Arrêts met mooi muurschilderingen van Jean Fusaro, wat ik mij herinner van 2013. Wij lopen nog even wel naar het zuiden maar buigen steeds verder af naar het oosten, waar de Frans Italiaanse alpen op ons wachten. Een bijzonder moment is het als de tekens naar Santiago een andere weg wijzen als naar Assisi. Nu begint ‘echt’ een nieuwe weg.
In Cluny ontvingen wij van de zusters een prachtig gebed voor pelgrims. Dat lezen wij samen iedere dag ergens onderweg. Een vertaling volgt later. Mijn frans is nog steeds veel te beperkt :)
Tijdens het klimmen blijft het hard werken voor mij. Ik herinner mij dat dit twee jaar geleden ook zwaar was in dit gebied. Gelukkig ben ik wel hersteld van een nekblessure van gisteren. Mijn rugzak beter ingeladen, zware spullen laag, zodat het gewicht vooral door mijn heupen gedragen wordt en niet teveel aan mijn schouders trekt. Maar omhoog lopen gaat zwaar en ik vecht met mijn energie. Als laatste kom ik steeds boven aan. Toch nog minder meenemen ? Ik blijf leren :)
Zelf woog ik vanmorgen 70 kg. Ik ben benieuwd of ik door al dit zwoegen weer afval.
Op de pelgrimsroute’s door Frankrijk moet je toch heel wat meer klimmen en dalen dan in Spanje en loop je veel meer alleen. Je ontmoet bijna geen andere pelgrims. Niets geen last van een te volle camino als in Spanje :) Het is hier lastiger om een overnachting te vinden. Omdat wij met zijn vieren lopen hebben wij dit keer gereserveerd. Pelgrimsherbergen zoals in Spanje zul je hier echt niet vinden. Af en toe wel een klooster of gite, maar reserveren blijft verstandig. Twee jaar geleden deed ik dit niet, maar kon op dit deel van de camino toch vaak een slaapplek vinden omdat Franz al iets geregeld had. Eén bed meer wil dan altijd wel lukken. Maar in vertrouwen je dag in lopen blijft prachtig als je alleen op weg bent. Een ander verschil is het vinden van de route. Hier in Frankrijk niet de vele gele pijlen die je weg wijzen. De route is nog aardig goed aangegeven door vrijwillligers, maar een landkaart of GPS zijn niet overbodig, om verdwalen te voorkomen.
Onderweg mooie gesprekken over het franse begrip ‘Apprivoiser’, het elkaar steeds dichter naderen en leren vertrouwen. Ook tussen mens en dier, zoals Franciscus deed. En over de ontdekkingsreis en wijsheden in het boek ‘De kleine prins’. Veel om nog over na te denken op en na mijn tocht. Ik ben dankbaar voor de goede sfeer en gesprekken onderling. Humor , bezinning en stille verwondering wisselen elkaar af. Na een lange klim vinden wij een grasveld en houden een echte siesta, even heerlijk languit en ogen dicht.
In Beaujeu worden wij opgehaald door Marie en rijden naar de supermarkt voor wat inkopen voor de lunch voor morgen, en dan naar de Gite Laprun iets buiten een dorp. Voor ons pelgrims een donativo, dus je geeft wat jezelf kan missen. Zij hebben ook een wijngaard, waar haar man Philippe nog veel meer over kan vertellen als deskundige. Hij bereidt zich net voor om een volgende etappe te gaan lopen van de camino in Spanje. Terwijl hij een wijnproefavond verzorgd voor hun gasten van hun Chambre d’Hôtes, maakt hij ook nog even een praatje met ons en genieten wij van een heerlijk pelgrimsmaal en een goede nachtrust.
.